ਦੋ ਮੂੰਹੇ

                      

ਅਸ਼ਵਨੀ ਖੁਡਾਲ

ਡਾਕਟਰ ਵਰਮਾ ਇਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕਸਬੇ ਵਿਚ ਸੈੱਟ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣਾ ਵੱਡਾ ਹਸਪਤਾਲ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਉਸਾਰੀ ਲਈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਡਾਕਟਰੀ ਸਮਾਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਲਈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਵਾਪਸੀ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਡਾਕਟਰ ਮਿੱਤਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਮਨਚੰਦਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਡਾਕਟਰ ਮਨਚੰਦਾ ਬੋਲਿਆ, “ਆ ਬਈ ਵਰਮਾ, ਕਿੱਥੇ ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਕਸਬੇ ਵਿਚ ਘਸੀ ਜਾਨੈਂ। ਸ਼ਹਿਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਆ ਜਾਂਦਾ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਸੁਣਿਐ ਤੂੰ ਉੱਥੇ ਹਸਪਤਾਲ ਵੀ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗਿਐਂ।”

ਉਹਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਡਾਕਟਰ ਵਰਮਾ ਬੋਲਿਆ, “ਨਹੀਂ ਮਨਚੰਦਾ ਸਾਹਿਬ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ, ਇੱਥੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨਾਲੋਂ ਉੱਥੇ ਪ੍ਰੈਕਟਿਸ ਕਰਨੀ ਬੜੀ ਸੌਖੀ ਐ। ਨਾਲੇ ਹੁਣ ਪੈਸੇ ਦਾ ਉੱਥੇ ਵੀ ਕੋਈ ਘਾਟਾ ਨਹੀਂ। ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਤਾਂ ਜ਼ਮਾਨਾ ਬਦਲ ਰਿਹੈ। ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਕਿੰਨੇ ਕਿਸਮ ਦਾ ਡਰ ਰਹਿੰਦੈ। ਉੱਥੇ ਡਰ ਨਾ ਭੈ, ਲੋਕ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਨੀਂ। ਆਪਣੇ ਵਪਾਰ ਨੂੰ ਲੋਕਸੇਵਾ ਦਾ ਮਲ੍ਹੰਮਾ ਚਾੜ੍ਹ ਕੇ ਚਲਾਓ। ਏਥੇ ਤਾਂ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਲਿੰਗ-ਟੈਸਟ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਡਰ ਹੀ ਡਰ, ਪਰ ਉੱਥੇ ਖਤਰਾ ਬੜਾ ਘੱਟ ਐ, ਨਾਲੇ ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੁਆਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਵੀ…ਨਾਲੇ ਚੰਗੇ ਪੈਸੇ। ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਭਵਿੱਖ ਵੀ ਤਾਂ ਬਣਾਉਣੈ।” ਕਹਿੰਦਾ ਵਰਮਾ ਖਚਰੀ ਹਾਸੀ ਹੱਸਿਆ।

ਡਾਕਟਰ ਮਨਚੰਦਾ ਡੌਰ-ਭੌਰ ਉਸ ਵੱਲ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ।

                                                 -0-